Kad RTRS stvara novu historiju: Krvoločni učenici napali nedužne srpske specijalce
Nikad nije kasno za reviziju historije. Po već ustaljenoj praksi prilagođavanja karaktera rata i ratnih dešavanja u BiH potrebama onih koji danas uglavnom trunu u ćelijama Haškog tribunala, “javni servis” RTRS postavlja nove standarde propagande, koji bi postidjeli čak i Josepha Goebbelsa.
Tako je u srijedu, 5. aprila, na toj televiziji obilježena godišnjica “kada su Srbi shvatili da je rat u BiH neizbježan”. Razaranje sela Ravno u Hercegovini, ubijanje i protjerivanje Bošnjaka po istočnoj Bosni ili martovske barikade po Sarajevu, sudeći prema RTRS-u, nije bilo dovoljno Srbima da shvate da je rat neizbježan. Ipak je, navodi se u prilogu objavljenom u dnevniku te televizije, presudan bio jedan drugi događaj.
Tako su tog kobnog 5. aprila 1992. godine, istog onog dana kada su pale prve žrtve na Vrbanja mostu, učenici Srednje policijske škole na Vracama napali nedužne pripadnike srpske specijalne jedinice!
– Tog dana, u skladu s dogovorom političkog i policijskog rukovodstva tadašnje Republike BiH, školu MUP-a na Vracama trebalo je da preuzme srpska specijalna jedinica, već podijeljenog MUP-a. Dogovor je izigran. Dočekala ih je paljba naoružanih kursista, većinom muslimana i Hrvata – navodi se u prilogu RTRS-a.
Tako su nedužni srpski specijalci, predvođeni Milenkom Karišikom, upali u zamku krvoločnih učenika, koji su počeli pucati po njima. Međutim, maštoviti novinari RTRS-a nam u tom trenutku nude novi zaplet.
– Na odlučan otpor srpskih specijalaca nisu računali, upali su u vlastitu zamku – zaključuje RTRS.
Međutim, nije ni herojski otpor nedužnih srpskih specijalaca bio vrhunac RTRS-ove verzije događaja od 5. aprila. Događaj je dobio novu, mnogo višu dimenziju. Naime, nedužni srpski specijalci su dobili informaciju da je Dragan Vikić krenuo na njih sa ni manje ni više nego 500 specijalaca!
Okruženi sa krvoločnim učenicima sa jedne, te sa 500 Vikićevih specijalaca sa druge strane, činilo se da srpski specijalci nemaju izlaz. Međutim, ponovo su nas novinari RTRS-a iznenadili neočekivanim raspletom.
– Onda je general Kukanjac naredio vojsci da napravi tampon zonu između škole i ‘vikićevaca’ i tu je sve završeno, poslije je sve historija – obrazložio je sagovornik RTRS-a.
Moramo priznati da su dešavanja poslije zaista postala historija. Ista ta vojska je u naredna 44 mjeseca činila “tampon zonu” između opkoljenog Sarajeva i ostatka svijeta, a historija pamti, zahvaljujući svim sudskim dokumentima i presudama, da je u tom periodu u Sarajevu ubijena 11.541 osoba, da je ubijeno 1.600 djece, da je na grad ispaljeno oko 50.000 tona artiljerijskih projektila, da je u samo jednom danu, 22. julu 1993. godine, na grad ispaljeno 3.777 granata. Sve je to, baš kako je naglasio RTRS-ov sagovornik, historija.
Međutim, ono što je historija za cijeli svijet, nije za one koji se revizijom te historije nastoje zaštititi od zločina počinjenih u njihovo ime.
– Govorenje istine često je najveća pustolovina – napisao je svojevremeno švicarski književnik Friedrich Dürrenmatt. Na tu postolovinu, očigledno, RTRS i značajan dio javnosti u manjem bh. entitetu još uvijek nije spremno.